Με αφορμή τη νέα σχολική χρονιά που μας έρχεται παραθέτουμε λίγες σκέψεις με στόχο να προβληματιστούμε και να βελτιώσουμε την καθημερινότητα του παιδιού, της οικογένειας, των ειδικών και των εκπαιδευτικών. Η σύγχρονη ζωή πλέον έχει γίνει πολύ απαιτητική και αρκετά ανταγωνιστική. Κάθε χρόνο αυξάνονται οι απαιτήσεις στους χώρους εργασίας, πληθαίνουν οι περιορισμοί στην κατ’ οίκον εργασία και την τηλε-εργασία, μεγεθύνονται τα ενδοοικογενειακά προβλήματα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο χρόνος που περνά ο γονιός με το παιδί του να είναι ελάχιστος ή να μην είναι ποιοτικός. Οι ευκαιρίες κοινωνικοποίησης του παιδιού περιορίζονται στο σχολείο, το οποίο με τη σειρά του σαν δομή αντιμετωπίζει ποικίλες προκλήσεις όπως οι πρόσφατες αντίξοες υγειονομικές συνθήκες, η πολυπολιτισμικότητα, η πολυγλωσσία, ο σχολικός εκφοβισμός (bullying), αλλαγές που παρατηρούνται στο θεσμό της οικογένειας, αλλά και άλλες δυσκολίες σύνδεσης του ευρύτερου κοινωνικού ιστού. Για αυτό το παιδί πολλές φορές δεν ολοκληρώνει τα στάδια εξέλιξης του και δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
Σήμερα ολοένα και περισσότεροι ειδικοί που ασχολούνται με το παιδί και την ανάπτυξη του προσπαθούν να προσφέρουν νεωτεριστικές λύσεις εκπαίδευσης στο παιδί και την οικογένεια. Η παιδοκεντρική εκπαίδευση κερδίζει καθημερινά έδαφος έναντι της στείρας επανάληψης και μονόπλευρης άσκησης. Η θεώρηση αυτή εστιάζει στην ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού. Αναγνωρίζει το παιδί σαν άτομο αλλά και σαν κοινωνικό όν και προσαρμόζεται στην προσωπικότητα του, στις πολλαπλές μορφές νοημοσύνης του και στην ανάγκη πολυαισθητηριακών μεθόδων εκπαίδευσης. Το παιδί και η οικογένεια εκπαιδεύεται από την αρχή από τους δασκάλους και τους ειδικούς με γνώμονα αυτό που θα ήταν το καλύτερο για εκείνο, αντιμετωπίζοντας έγκαιρα με γνώση και χαρά, κάθε δυσκολία λόγου επικοινωνίας και εκπαίδευσης που προκύπτει στην ανάπτυξη του. Η Πρώιμη Παρέμβαση που γίνεται από την γέννηση του παιδιού μέχρι να πάει Α’ Δημοτικού είναι καθοριστική για την μετέπειτα πορεία του κοινωνικά και συναισθηματικά.
Κάτω από το πρίσμα της παιδοκεντρικής προσέγγισης οι χώροι εκπαίδευσης και θεραπείας πρέπει να γίνουν φιλικοί προς το παιδί και την οικογένεια και να έχουν ως στόχο τον συνδυασμό της εκπαίδευσης, της δημιουργικής απασχόλησης και των θεραπειών, (λογοθεραπείας, εργοθεραπείας, ειδικής αγωγής, συμβουλευτικής, play therapy κ.α), μέσα όμως κυρίως από το παιχνίδι και τη διασκέδαση. Τα παιδιά σήμερα έχουν ξεχάσει το παιχνίδι και τη χαρά. Ας τους προσφέρουμε άφθονη χαρά και ατελείωτο παιχνίδι για να αποκαταστήσουμε το χαμόγελο στα χείλη τους και να ανθίσουν οι δεξιότητες τους. Με όρεξη και χαρά για το παιδί μας, ας μιλήσουμε ανοικτά για τις δυσκολίες μας, ας συμβουλευτούμε τους ειδικούς για να λύσουμε τις απορίες μας, ας εφαρμόσουμε νέες ιδέες και πρακτικές, δημιουργώντας με εμπιστοσύνη φιλίες και νέους δεσμούς, χαράζοντας την μελλοντική μας πορεία, χτίζοντας την ασφαλή και ομαλή ανάπτυξη του παιδιού μας.
Καλή σχολική χρονιά!
