Άλλη μια προεκλογική περίοδος φτάνει αισίως στο τέλος της και ο απολογισμός είναι αναπόφευκτος. Αν είχαμε πιο συχνά εκλογές στην Ελλάδα, δεν ξέρω πόσο καλύτερος θα ήταν ο παράδεισος; Ανάπτυξη παντού, πάρκα καθαρά, παιδικές χαρές, σχολεία, δρόμοι, γέφυρες και παιδιά που θα γίνουν όλα από την επόμενη κιόλας μέρα των εκλογών, θα αλλάξουν τη ζωή μας, θα κάνουν την κρίση μακρινή ανάμνηση και το Λουγκάνο της Ελβετίας φτωχό συγγενή που θα προσπαθεί να φτάσει το επίπεδο ζωής μας. Αυτή βέβαια είναι η μια πλευρά του φεγγαριού. Η άλλη είναι η καθημερινότητα που θα συνεχιστεί την επόμενη μέρα, γιατί τίποτε δεν μπορεί να την σταματήσει. Αυτή την καθημερινότητα που δεν ξεγελιέται με προεκλογικές υποσχέσεις και μετεκλογικές δικαιολογίες, αλλά η λειτουργία της θέλει δουλειά, σοβαρότητα , γνώση και ρεαλισμό. Μ’ αυτή τη λογική θα επιλέξουμε την παράταξη που μας έπεισε, όχι γιατί «μας έφερε νέα που μας χάιδεψαν τ’ αυτιά», αλλά για την ειλικρίνεια των προθέσεών της και την ικανότητά της να κάνει πράξη όσα λέει.
Παθαίνουμε προσωρινή αχρωματοψία, αποφεύγουμε τη λογική της προσωπικής εμπάθειας ή συμπάθειας, ξεπερνάμε ατομικά συμφέροντα και φιλοδοξίες, δεν ψηφίζουμε αυτούς για να μην έρθουν οι άλλοι ή τους άλλους για να φύγουν αυτοί. Αυτά ήταν πολυτέλειες άλλων εποχών. Τα προβλήματα είναι πολλά και κοινά για όλους και η επιλογή των καλύτερων μονόδρομος. Και η ευθύνη για το αποτέλεσμα της επιλογής, αποκλειστικά δική μας.
Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους τους καλύτερους.
