Η γαρίδα είναι ίσως το πιο παρεξηγημένο τρόφιμο στην συνείδηση του καταναλωτή. Αρκετός κόσμος θεωρεί ότι πρέπει να την αποφεύγει λόγω της υψηλής της περιεκτικότητας σε χοληστερόλη. Άλλοι φοβούνται μήπως η γαρίδα τους προκαλέσει αλλεργία, τους αυξήσει το ουρικό οξύ ή τους επιδεινώσει το άσθμα. Ας εξετάσουμε κατά πόσο ισχύουν τα παραπάνω αλλά και ποια είναι τα οφέλη για την υγεία από την κατανάλωσή της.
Μια μερίδα γαρίδες βρασμένες και καθαρισμένες ζυγίζει 120γρ (περίπου 12-13 τεμάχια) και αποδίδει 220mg χοληστερόλης. Αυτή η ποσότητα καλύπτει το 75% της ημερήσιας συνιστώμενης πρόσληψης. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται αρκετή ποσότητα, ειδικά σε κάποιον που προσπαθεί να ελέγξει την πρόσληψη χοληστερόλης. Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η συνολική περιεκτικότητα της γαρίδας σε στερόλες.
Πρόσφατες μελέτες κατέδειξαν ότι η χοληστερόλη δεν είναι η μοναδική στερόλη που περιέχεται στη γαρίδα αλλά υπάρχουν και άλλες (β-σιτοστερόλη, καμπεστερόλη, βρασικαστερόλη) των οποίων η κατανάλωση τους σχετίζεται με χαμηλά επίπεδα κακής χοληστερόλης. Επιπλέον, ο λόγος ω-3/ω-6 λιπαρών οξέων που περιέχονται στην γαρίδα είναι 3:1 κάτι που δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στο τρόφιμο, διότι αυτή η αναλογία σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο χρόνιων παθήσεων συμπεριλαμβανόμενης της παχυσαρκίας, της υπέρτασης και του σακχαρώδη διαβήτη.
Τα 120γρ γαρίδας θα μας αποδώσουν περίπου 110 θερμίδες και ταυτόχρονα 24γρ πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας. Η διάσπαση της πρωτεΐνης σε πεπτίδια κατά τη διαδικασία της πέψης προκαλεί την έκκριση μιας ορμόνης, της χολοκυστοκινίνης, η οποία μεταξύ άλλων ελέγχει την όρεξη. Το αίσθημα κορεσμού που νιώθουμε κατά ένα ποσοστό οφείλεται στην εμφάνιση αυτής της ορμόνης. Ο συνδυασμός μιας χορταστικής μερίδας (120γρ) με λίγες θερμίδες(110) και με σύμμαχο την ορμόνη κορεσμού (χολοκυστοκινίνη) αποτελεί ένα σημαντικό μέτρο για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Το χαρακτηριστικό ροζ χρώμα της γαρίδας προέρχεται από την ασταξανθίνη. Αυτή η ουσία έχει βρεθεί ότι ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Σε έρευνες που πραγματοποιήθηκαν σε πειραματόζωα, η ασταξανθίνη μείωσε τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου και του διαβήτη. Πιστεύεται ότι αυτά τα οφέλη προκύπτουν από την ισχυρή αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη δράση της. Κανένα άλλο οστρακοειδές ή ψάρι, με εξαίρεση τον σολομό, δε διαθέτει ασταξανθίνη σε τέτοια ποσότητα όσο η γαρίδα.
Επιπλέον, η γαρίδα είναι εξαιρετική πηγή σεληνίου. Η ανεπάρκεια σεληνίου σχετίζεται με καρδιαγγειακά προβλήματα, ιδιαίτερα με καρδιακή ανεπάρκεια και κατάθλιψη. Τα 45mg/μερίδα που περιέχονται στη γαρίδα καλύπτουν το 65% των ημερήσιων αναγκών και το σημαντικότερο είναι ότι το σελήνιο που περιέχεται στη γαρίδα παρουσιάζει απορροφησιμότητα που φτάνει μέχρι το 85%. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από τα επιμέρους συστατικά της γαρίδας τα οποία παρουσιάζουν συνέργεια και έτσι ενισχύουν ακόμα περισσότερο την απορρόφηση του σεληνίου.
Από την άλλη, υπάρχουν κάποια σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Η αλλεργία που ενδέχεται να προκαλέσει η γαρίδα οφείλεται σε μια πρωτεΐνη που διαθέτει στην σύνθεσή της, την τροπομυοσίνη. Παρόλο που έχει βρεθεί ότι ο βρασμός μειώνει σημαντικά την αλλεργική αντίδραση, όσοι έχουν παρατηρήσει συμπτώματα αλλεργίας από την κατανάλωση γαρίδας θα πρέπει να την αποφεύγουν.
Όσοι έχουν αυξημένο ουρικό οξύ ίσως χρειαστεί να μειώσουν ή ακόμα και να αποφύγουν την κατανάλωση, διότι οι πουρίνες που περιέχονται στην γαρίδα αυξάνουν το ουρικό οξύ. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε όμως ότι τα 2/3 της παραγωγής ουρικού οξέως συμβαίνει ενδογενώς και μόνο το 1/3 επηρεάζεται από τη διατροφή. Κατά συνέπεια η γαρίδα από μόνη της δε μπορεί να προκαλέσει ουρική αρθρίτιδα εάν δεν υπάρχει προδιάθεση.
Κατά την επεξεργασία της γαρίδας προστίθενται θειώδη τα οποία ενδέχεται να επιδεινώσουν την κατάσταση όσων υποφέρουν από άσθμα. Όμως το ποσοστό των ασθενών που επηρεάζεται από τα θειώδη είναι μόνο 5%, όπως το παρουσίασε σε έκθεση του ο FDA( Food and Drug Administration)
