Με αφορμή μια κλοπή

Eδώ και μερικούς μήνες, το δημοτικό σχολείο του Τριαδίου δέχεται κρούσματα φθορών, διαρρήξεων και κλοπών. Τη μια σπάνε τις κλειδαριές και τα λουκέτα, την άλλη βάζουν φωτιά σε κουρτίνες, την άλλη λείπει κινητός υπολογιστής. Επίσης, τον τελευταίο καιρό οι εξωτερικοί τοίχοι του σχολείου «διακοσμούνται» με ακαλαίσθητα συνθήματα υποστήριξης κάποιας ποδοσφαιρικής ομάδας καθώς και συνθήματα σεξουαλικού περιεχομένου και γενικότερα υβριστικού περιεχομένου.

Την οικονομική επιβάρυνση αυτών των φθορών και των υλικών αποτελεσμάτων των κλοπών επιβαρύνεται η σχολική επιτροπή, εφόσον έχει στο αποθεματικό της ανάλογα κονδύλια. Αν δεν έχει, τότε μπορεί να βάλουν το χέρι στην τσέπη οι γονείς (πχ για την αγορά ηλεκτρονικού υπολογιστή) ή ακόμη και να ζητηθεί χορηγία από κάποιον επαγγελματία ιδιώτη.

ή ακόμη και να ζητηθεί χορηγία από κάποιον επαγγελματία ιδιώτη. Πού μπορεί, όμως, να οδηγήσει από τη μια η πολιτική μιας αποκέντρωσης που θα καθιστά το κράτος ανεύθυνο απέναντι στα σχολεία και από την άλλη η πολιτική των περικοπών στην εκπαίδευση; Βλέπουμε ότι οι γονείς, με έκδηλη αγωνία για τα σχολεία των παιδιών τους, αναγκάζονται -παρόλο που φορολογούνται σε ληστρικό βαθμό, υποτίθεται για να έχουν κάποια κοινωνικά αγαθά- να συνδράμουν στα έξοδα του σχολείου, αλλά ακόμα και να αναζητήσουν μαζί με τους διευθυντές των σχολείων χρηματοδότηση μέσω χορηγών, που μπορεί να είναι γονείς, ιδιώτες αλλά και εταιρείες και πολυεθνικές.

Θα πρέπει όμως να επισημανθεί ότι η λύση στη ζοφερή πραγματικότητα των μνημονίων δεν είναι οι ατομικές επιλογές του τύπου: «να λύσω εγώ το πρόβλημά μου και ας πεινάει ο γείτονας» ή «να βρούμε εκπαιδευτικό προσωπικό και χρήματα για το δικό μας σχολείο και δεν μας ενδιαφέρει ο τρόπος ούτε το διπλανό σχολείο». Οι χορηγίες χρησιμοποιούνται για να προωθηθούν τα συμφέροντα ιδιωτών ή εταιρειών με τη μορφή της «εταιρικής» ευθύνης ή της κοινωνικής υπευθυνότητας. Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής θα είναι η κατηγοριοποίηση των σχολείων, ο μαρασμός και το κλείσιμο σχολικών μονάδων που δεν θα μπορέσουν να βρουν χορηγούς. Γι’ αυτό, λύσεις μπορούν να προκύψουν μόνο μέσα από την ανάληψη από το κράτος της υποχρέωσής του να παρέχει με ισότιμο τρόπο εκπαίδευση σε όλους τους πολίτες, σε μια προσπάθεια εξυπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος.

Αυτό επίσης που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι να δοθεί απάντηση στο ερώτημα τί μέτρα προστασίας της δημόσιας περιουσίας παίρνει ο δήμος Θέρμης. Επίσης, ποιά είναι τα μέτρα πρόληψης που λαμβάνει ο δήμος Θέρμης προκειμένου να μην επαναλαμβάνονται τόσο συχνά αυτά τα φαινόμενα παραβατικότητας.

Το σχολείο, ως δημόσια περιουσία, δεν έχει κάποιον τρόπο αυτή τη στιγμή να προστατευτεί. Ένας πολύ σημαντικός τρόπος θα ήταν ο μόνιμος διορισμός φυλάκων στη συγκεκριμένη σχολική μονάδα, αλλά και σε όλες τις σχολικές μονάδες της Ελλάδας. Ο μόνιμος διορισμός φυλάκων θα λειτουργούσε προληπτικά αλλά και αποτρεπτικά για επανεμφάνιση τέτοιων περιστατικών που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Το δημοτικό σχολείο Τριαδίου βρίσκεται σε ένα χωριό που δεν έχει να προσφέρει τίποτα στα παιδιά που βρίσκονται στην εφηβεία αλλά και στη νεώτερη νεότητα. Δεν δίνονται ψυχαγωγικές λύσεις για τον ελεύθερο χρόνο τους. Έτσι, είναι πιο εύκολο για κάποια παιδιά να υποπέσουν σε παραβατικές συμπεριφορές. Βέβαια, η κοινωνία είναι ένα γενικότερο σύστημα και μέσα σ’ αυτό εμπλέκονται και η οικογένεια και το σχολείο και ο δήμος και το κράτος. Ένας έφηβος που συμπεριφέρεται παραβατικά, ουσιαστικά ζητάει βοήθεια από την κοινωνία (σχολείο, δήμος, κράτος) να του βάλει τα όρια που δεν μπόρεσε η οικογένεια να του θέσει. Επιπρόσθετα, ένας έφηβος που καταστρέφει περιουσίες ή βάζει φωτιές με σκοπό να προξενήσει σοβαρές ζημιές, ένας έφηβος που εξαπατά ή κλέβει, ένας έφηβος που επιτίθεται (λεκτικά, σωματικά) σε ανθρώπους ή ζώα, χρειάζεται οπωσδήποτε θεραπευτική υποστήριξη. Επομένως, αυτοί οι έφηβοι ως μέλη της κοινωνίας στην οποία ζούμε χρειάζονται τη βοήθειά μας. Με ποιον τρόπο τους δίνεται; Ποιες είναι οι δομές που στηρίζουν τους δημότες;

Τα σχολικά κτίρια ανήκουν στον Δήμο και οι χώροι τους, μετά τις ώρες λειτουργίας των σχολικών μονάδων, δύνανται να χρησιμοποιηθούν προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, καθιστώντας τα σχολεία κέντρα εκπαίδευσης και πολιτισμού. Πιο αναλυτικά, θα μπορούσε να προσφέρονται δράσεις δημιουργικής απασχόλησης, εναλλακτικής εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας για παιδιά, που θα μπορούσαν να προσφέρονται μέσα στον οικείο χώρο του σχολείου. Ακόμη, θα μπορούσε να λειτουργούν οι χώροι και τα προαύλια των σχολείων με τέτοιον τρόπο που τα παιδιά και οι έφηβοι της γειτονιάς να συναντιούνται, να πραγματοποιούν δικές τους δράσεις ή απλά να συνυπάρχουν με τους δικούς τους τρόπους. Επιπρόσθετα, θα μπορούσε να παρέχεται η δυνατότητα προς τους ενήλικες -γονείς, εκπαιδευτικούς, κατοίκους της τοπικής κοινότητας- να έχουν ευκαιρίες συνάντησης, ψυχαγωγίας, οργάνωσης δράσεων για τους ίδιους (π.χ. εκμάθηση γλωσσών, σεμινάρια, συναντήσεις με ειδικούς) αλλά και μαζί με τα παιδιά (π.χ. γιορτές, εργαστήρια).

Αυτά που χρειάζεται να γίνουν προκειμένου να υπάρξει πρόληψη αλλά και αντιμετώπιση διάφορων προβλημάτων, όπως αυτά παρουσιάστηκαν παραπάνω είναι:

• Γενναία χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών από τον κρατικό προϋπολογισμό και τον δήμο, προκειμένου να ανταπεξέρχονται οι σχολικές μονάδες στις οικονομικές τους ανάγκες, χωρίς να προστρέχουν σε ιδιωτικά συμφέροντα ή, ακόμη, και στους γονείς.
• Άμεσο, μόνιμο διορισμό φυλάκων σε όλες τις σχολικές μονάδες.
• Ίδρυση και στελέχωση υποστηρικτικών δομών στο δήμο με μόνιμο προσωπικό (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κλπ), που να ανταποκρίνεται στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
• Να ανοίξουν τα σχολεία στην κοινωνία, με ευθύνη του δήμου, και να χρησιμοποιηθούν προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, καθιστώντας τα σχολεία κέντρα εκπαίδευσης και πολιτισμού.
• Να καταργηθούν τα μνημόνια και να ανατραπούν οι πολιτικές της κυβέρνησης-ΕΕΔΝΤ, αφού αυτές ευθύνονται για την υποχρηματοδότηση και την ιδιωτικοποίηση μέρους -ή και του συνόλου- της δημόσιας περιουσίας.