Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε.
Διονύσιος Σολωμός
Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε.
Κληθήκαμε και πάλι στον δρόμο για την κάλπη, να μοιραστούμε τις ανησυχίες μας και να γοητευτούμε από τα μεγάλα οράματα. Είναι η εποχή που, με τη βοήθεια των μηχανισμών υπερ-πληροφόρησης, ξεχνιούνται τα σημάδια των πολυεπίπεδων κρίσεων που μάστισαν την κοινωνία. Είναι η εποχή να θυμηθούμε τα δημοκρατικά μας δικαιώματα, και είτε να δώσουμε ένα μήνυμα εμπιστοσύνης στην επόμενη κυβέρνηση να συνεχίσει τα “καλώς κείμενα”, είτε να δώσουμε ένα δείγμα ελπίδας ότι μια άλλη πραγματικότητα είναι εφικτή.
Αν κάτι μας δείχνουν οι ως τώρα εκτιμήσεις, είναι η δυσαρέσκεια στο πολιτικό καθεστώς. Δεν υπάρχει καλός κυβερνήτης, μονάχα λιγότερο επικίνδυνος και με αυτό το γνώμονα αποφασίζει ακόμα ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων. Αν θέλουμε να ονομαζόμαστε ελεύθεροι πολίτες σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον, δε θα πρέπει να δεχτούμε σαν γνώμονα ψήφου τον φόβο ή τον θυμό, αλλά τη λογική και τη μνήμη μας.
Φέτος έχουμε ρεκόρ εμφάνισης νέων κομμάτων, πιο συγκεκριμένα φέτος έχουμε σύνολο 6000 υποψήφιων βουλευτών, που προκύπτουν από 36 κόμματα και συνασπισμούς κομμάτων. Δηλαδή 1 στους 1640 ψηφοφόρους διεκδικεί ένα έδρανο της νέας Βουλής. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι 6000 οικογένειες αυτή τη στιγμή, λίγο ή πολύ, κάνουν τον δικό τους μαραθώνιο, με νέες ιδέες και όνειρα για το μέλλον της πατρίδας.
Για τον λόγο αυτό, σε αυτό το Τεύχος της Άποψης θα δείτε μια διεκπαιρεωτική έρευνα που κάναμε στα πρόσωπα που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια της Β’ Περιφέρειας και έχουν κοινό σημείο αναφοράς στην περιοχή μας. Προσπαθήσαμε από μεριά μας να συμπεριλάβουμε ανθρώπους από όλους τους σχηματισμούς, αλλά αυτό κρίθηκε φύσης αδύνατο λόγω του περιορισμού των σελίδων αλλά και του μειωμένου χρόνου που έχουν όλοι οι νέοι υποψήφιοι.
Τέλος, εγκαινιάζουμε σε αυτό το Τεύχος μια θεματική με επίκεντρο τους όμορφους οικισμούς της Θέρμης μας, από τη ματιά ενός νέου οδοιπόρου. “Από τις Ρίζες στους Καρπούς”, αναζητώντας την εξέλιξη της τοπικής παράδοσης, παρουσιάζοντας τον μόχθο και την ομορφιά του σήμερα, τις νέες συλλογικότητες που προσδίδουν νέες αξίες. Εδώ είναι που χτυπάει η καρδιά της Ελλάδος, και ανεξαρτήτως εκλογικών αποτελεσμάτων, αυτό που στο τέλος μένει, είναι ότι έχουμε ο ένας τον άλλον.
