Φιλόλογος, Msc Επιστήμες της Αγωγής
του Φροντιστηρίου Μαθητεία
Σύμφωνα με έρευνα του ΟΟΣΑ το 90% των ελλήνων πατέρων και το 96% των μητέρων δήλωσαν ότι «ήταν διατεθειμένοι να υποστούν οποιαδήποτε θυσία για να μπορέσουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν». Είναι αδιαμφισβήτητο, λοιπόν, ότι για την ελληνική κοινωνία η ανώτατη εκπαίδευση είναι αφενός άμεσα συνδεδεμένη με την παράδοσή της και την κουλτούρα της αφετέρου με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας γι’ αυτό και οι εισαγωγικές εξετάσεις για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα αποκτούν τόση μεγάλη σημασία και ασκούν τέτοια πίεση στους υποψήφιους και τις οικογένειές τους.
Είναι εύλογο οι υποψήφιοι να έχουν μια ξεχωριστή ψυχολογία με ένα ιδιαίτερο «φορτίο», γιατί συνειδητοποιούν με έντονο συναισθηματισμό τον ρόλο και τη σημασία αυτής της δοκιμασίας για το μέλλον τους και για τη ζωή τους. Πρόκειται κατ’ ουσία για την πρώτη «μεγάλη στιγμή» της ζωής τους, οπότε και το άγχος που προκαλείται, όταν βιώνεται σε φυσιολογικά πλαίσια, είναι καλό και δημιουργικό, καθώς βοηθά στο συντονισμό των προσπαθειών ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Όταν όμως οι εξετάσεις εμφανίζονται ως η μοναδική ευκαιρία για το άτομο να αποδείξει στους γύρω του ή και στον ίδιο τον εαυτό του την ικανότητα και την αξία του, τότε το άγχος γίνεται επικίνδυνο. Ο φόβος μήπως απογοητεύσει τους σημαντικούς άλλους της ζωής του και η ανασφάλεια μήπως διαψεύσει τις προσδοκίες του, προκαλούν αρνητικές σκέψεις, οι οποίες με τη σειρά τους ενισχύουν το άγχος που βιώνει, με αποτέλεσμα -όχι σπάνια- να ακινητοποιείται και τελικά να παραιτείται από την προσπάθεια να αντεπεξέλθει στην εξεταστική διαδικασία.
Αν θέλουμε το άγχος να μετασχηματιστεί σε αποφασιστικότητα με στόχο την καλύτερη δυνατή απόδοση στις εξετάσεις θα πρέπει τόσο η οικογένεια όσο και το σχολείο να αποτελέσουν ένα δυνατό υποστηρικτικό περιβάλλον που θα ενισχύει συνεχώς την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση του υποψηφίου. Πιο συγκεκριμένα, η οικογένεια να βοηθά το παιδί να αναπτύξει εσωτερικά κίνητρα για μάθηση, να αποφεύγει την άσκηση έντονης πίεσης και την εξουσιαστική συμπεριφορά. Το σχολείο, από την πλευρά του, να ενθαρρύνει, να εμπνέει και να μαθαίνει μια αγωνιστική στάση ζωής στους μαθητές προσφέροντας ουσιαστική μάθηση. Μόνο τότε το άγχος θα λειτουργήσει ως κινητήριος μοχλός και όχι ως τροχοπέδη στην πορεία του μαθητή για την κατάκτηση της γνώσης.
