Κάθε χρόνο, γιορτές σημαίνει: Στόλισμα δέντρου, φωτισμένες βιτρίνες και διαφημίσεις παιχνιδιών. 13ος μισθός (γα όσους παίρνουν ακόμη). Τα ίδια, όπως κάθε χρόνο, ρεπορτάζ στην τηλεόραση για την τιμή της γαλοπούλας. Ουρές στα εμπορικά κέντρα και τα σούπερ μάρκετ. Σακούλες με ψώνια για φαγητό, δώρα, ρούχα. Προτάσεις για ταξίδια στα χιονοδρομικά. Ατέλειωτες συζητήσεις για ρεβεγιόν, εξόδους και συνταγές για μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Προσδοκίες ότι θα ζήσουμε επιτέλους τις μοναδικές στιγμές που δεν μπορέσαμε τον υπόλοιπο χρόνο. Όλα αυτά που δημιουργούν την ψευδαίσθηση της φυγής από την καθημερινότητα αλλά που η σταθερή επανάληψή τους τα έχει μετατρέψει σε ρουτίνα.
Όμως, είναι πραγματικά αυτό το νόημα των ημερών; Και δεν αναφέρομαι στο θεολογικό περιεχόμενο των γιορτών.
Είναι η λάμψη των ημερών πραγματική ή ένα εμπορικό κατασκεύασμα με σκοπό την κατανάλωση; Γιατί, μέσα στη γενική χαρά ανεβαίνει στα ύψη η κατάθλιψη και οι δείκτες αυτοκτονιών χτυπάνε κόκκινο; Πόσο έτοιμοι είμαστε να κάνουμε πράξη έστω και για λίγο το διαφορετικό που όλοι έχουμε ανάγκη; Πόσο αξιοποιούμε το δώρο του ελεύθερου χρόνου των αργιών για να κάνουμε αυτό που πραγματικά λαχταράει η ψυχή μας; Μπορούμε να καλύψουμε την έλλειψη χωρίς να φτάσουμε στην υπερβολή; Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να αφιερώσουμε στην κατανάλωση το νόημα της ζωής μας; Να ανακαλύπτουμε μεγάλες χαρές στα μικρά και ασήμαντα;Αυτές τις γιορτές ας κάνουμε τη διαφορά δώρο σε μας και τους αγαπημένος μας. Να τις περάσετε καλά και να έχετε μια πραγματικά καλή χρονιά.
