Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Μήπως παράγουμε περισσότερη ανάπτυξη από όση μπορούμε να καταναλώσουμε;

ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Όλοι όσοι αποτελούμε τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό της χώρας, αντιμετωπίζουμε, καθημερινά την χειρότερη μορφή σκληρής βίας σε κάθε μας δραστηριότητα. Και δεν αναφέρομαι στους επίσημους οικονομικούς δείκτες όπου όλα φαίνονται λαμπερά, με ρυθμούς ανάπτυξης που ξεπερνούν τους ιαπωνικούς των παλιών καλών εποχών (“οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι υποφέρουν”, είχε πει ο σοφός, ενίοτε Γεώργιος Παπανδρέου ο γέρος, όχι ο μνημονιακός). Αναφέρομαι στο γεγονός όπου, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος, έχουν προκύψει τόσες αλλαγές σε συναλλαγές και καθημερινές λειτουργίες, που είναι αδύνατον να αφομοιώσει ένας άνθρωπος μέτριας νοημοσύνης και, το χειρότερο χωρίς να υποστηρίζονται από αντίστοιχες υποδομές. Και όλα αυτά στο όνομα μιας ανάπτυξης που αυτονομήθηκε από τις ανθρώπινες ανάγκες και έγινε αυτοσκοπός. Αν προσθέσει κανείς και την προσπάθεια των επιχειρηματικών κολοσσών να προστατέψουν τις δυσλειτουργίες τους και όχι τον καταναλωτή, μαζί με τον υπολογισμό που έχουν κάνει ότι η διατήρηση ενός υποτυπώδους επιπέδου εξυπηρέτησης είναι ασύμφορη σε σχέση με τις διαρροές πελατών προς τον ανταγωνισμό, μπαίνουμε, δυστυχώς, σε μια νέα εποχή, όπου ο πελάτης είναι απλός καταναλωτής κακών υπηρεσιών για τις οποίες έχει μόνο υποχρέωση να πληρώνει πανάκριβα και αδιαμαρτύρητα, αφού οι οικονομικοί κολοσσοί βρίσκουν τρόπο να βαφτίσουν νόμιμη κάθε επιθυμία τους. Σ’ αυτή τη σύγχρονη μορφή οικονομικής δικτατορίας πρέπει να αντιδράσουμε όλοι μας, προτού τα δύσκολα γίνουν χειρότερα.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ