Χώρα με χρονοκαθυστέρηση

Και η καινούρια σχολική χρονιά ξεκίνησε με τα ίδια ζητήματα όπως κάθε χρόνο και με άλυτο ακόμη το πρόβλημα της μετακίνησης μαθητών από το Πλαγιάρι στον Τρίλοφο. Αυτό και μια σειρά απλά θέματα της καθημερινότητας (βλέπε αγριογούρουνα στους δρόμους) που σε οποιοδήποτε κράτος λύνονται από τον αρμόδιο τμηματάρχη Β’, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας είναι αντικείμενο δυναμικών κινητοποιήσεων των ενδιαφερομένων, συσκέψεων των αρμοδίων, βαρύγδουπων ανακοινώσεων, με τον αρμόδιο υπουργό-από μηχανής θεό να μετράει τα ψηφαλάκια και να δίνει λύσεις. Για να επαναληφθεί, το ίδιο θέμα, με την ίδια διαδικασία, με την πρώτη ευκαιρία, αφού καμία λύση δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα στη ρίζα του, ο δημόσιος βίος κινείται μεταξύ αυτισμού και ψηφοθηρίας και τίποτε δεν πάει μπροστά. Αν κάποιος παρακολουθεί δελτία ειδήσεων από τη μεταπολίτευση και εδώ καταλαβαίνει το πέρασμα του χρόνου από την αλλαγή στη μόδα των εμφανιζομένων, αφού, σταθερά, κάθε Σεπτέμβριο υπάρχουν τα ίδια προβλήματα με τα σχολεία, κάθε φθινόπωρο με τις πλημμύρες από τις βροχές, κάθε καλοκαίρι με τις ελλείψεις στα πυροσβεστικά και σε όλη τη διάρκεια του χρόνου σκουπίδια στοιβάζονται στους δρόμους από απεργίες, συμβασιούχοι θέλουν μονιμοποίηση, εργαζόμενοι έχουν θεσμικά αιτήματα, απλήρωτοι έκτακτοι διεκδικούν δεδουλευμένα και όλους μαζί μας κατατρέχει ο διεθνής σιωνισμός που πάντα φταίει για το κακό το ριζικό μας. Σαν ένα ταξίδι στο χρόνο, αλλά με μία κατεύθυνση: το παρελθόν