Ο Γκαίμπελς ζει και βασιλεύει

H πρόσφατη είδηση για την συμπαθέστατη γιαγιά που προκάλεσε συγκίνηση όταν την συνέλαβαν να κλέβει από σούπερ μάρκετ επειδή δεν είχε να φάει, για να αποδειχτεί στη συνέχεια ότι ήταν μια αδιόρθωτη κλεπτομανής που είχε συλληφθεί άλλες δεκατέσσερις  (!!!) φορές, καθώς και η είδηση γα την ηρωική αντίδραση των Ουκρανών στρατιωτών στο Φιδονήσι, έφεραν πάλι στην επιφάνεια το πρόβλημα της παραπληροφόρησης. Είχαν προηγηθεί βέβαια επικίνδυνα ανεύθυνες ειδήσεις από άγνωστους επιστήμονες  για τον κορωνοϊό, ενώ σε καθημερινά βάση διαβάζουμε απίστευτα κείμενα και σχόλια για την πολιτική, με τη λάσπη να εκτοξεύεται αδιάκριτα. Σε αντίθεση, όμως, με τα παραδοσιακά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα οποία, με όλες τους τις αδυναμίες, έχουν το μεγάλο, για τον αναγνώστη, πλεονέκτημα ότι οι ειδήσεις και τα άρθρα τους έχουν ονοματεπώνυμο, κάτι που σε βοηθάει να πιστέψεις ή να φυλαχτείς, το διαδίκτυο είναι γεμάτο από ψεύτικα προφίλ που είτε σκόπιμα διοχετεύουν fake news και τρομοκρατούν με σχόλια και ύβρεις στο πλαίσιο μιας οργανωμένης και κακώς εννοούμενης πολιτικής δράσης (πολλά ακούγονται για σχόλια που πληρώνονται  “με το κομμάτι”) είτε απλά χρησιμοποιούνται ως μέσο εκτόνωσης ανθρώπων που είναι προφανές ότι δεν είναι στα καλά τους και καλύπτουν πίσω από ψευδώνυμα την αδυναμία τους να εκφραστούν με επιχειρήματα. Ακόμη περισσότερο στον πόλεμο που συμβαίνει τώρα, η παραπληροφόρηση μέσω του διαδικτύου έχει ξεπεράσει κάθε όριο προπαγάνδας και έχει εξελιχθεί σε μέσο χαλιναγώγησης λαών και συνειδήσεων. Ανοχύρωτος και απροστάτευτος ο μέσος πολίτης παρακολουθεί, εντυπωσιάζεται και διαμορφώνει γνώμη ανάλογα με τον πιο οργανωμένο  προπαγανδιστικό  μηχανισμό και όχι με την αλήθεια
Προσοχή, λοιπόν. Στη γνωστή ευαγγελική ρήση, ας βάλουμε ένα κόμμα στη σωστή θέση: Πίστευε και μη, ερεύνα!