Η Ανάσταση, που γιορτάζουμε κάθε χρόνο την άνοιξη, πέρα από τη θεολογική της προσέγγιση αλλά και την επιστημονική της θεώρηση περί του φθαρτού ή μη της ύλης, έχει ένα ακόμη νόημα, ίσως πιο δυνατό από οποιοδήποτε άλλο, γιατί είναι προσωπικό και άμεσα εξαργυρώσιμο στην καθημερινή ζωή: Την ελπίδα. Γιατί δείχνει με τον πιο δυνατό τρόπο πως τίποτε δεν έχει χαθεί, ακόμη και όταν φαίνεται πως έχει χαθεί οριστικά.
Η ιστορία είναι γεμάτη από ανατροπές που προέκυψαν σε γεγονότα και καταστάσεις που το αποτέλεσμά τους έδειχνε πως έχει οριστικά κριθεί, μόνο και μόνο γιατί κάποιοι πίστεψαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν και δεν εγκατέλειψαν αλλά συνέχισαν. Μεγάλοι πόλεμοι και μικρές, προσωπικές μάχες κερδήθηκαν, ανίκητες αρώστειες ξεπεράστηκαν, χαμένοι έρωτες ξαναζωντάνεψαν, καταστραμμένες ζωές ξαναφτιάχτηκαν από την αρχή και σπουδαίες επιστημονικές ανακαλύψεις προχώρησαν μόνο και μόνο γιατί η ελπίδα, αυτή η μικρή ακτίνα φωτός έμεινε ζωντανή και όπλισε με θάρρος, δύναμη και πίστη κάθε δύσκολη προσπάθεια.
Αυτό ακριβώς το μήνυμα που επιμένουμε να ξεχνάμε επιμένει στωικά να μας μεταφέρει κάθε χρόνο η Ανάσταση, γιατί η ελπίδα κάνει δυνατό το αδύνατον, όπως η ζωή με την ανάσταση κερδίζει τον θάνατο.
