Καληνύχτα, Κεμάλ

Λίγο πιο πάνω από αυτή τη στήλη, κάτω ακριβώς από τον τίτλο της εφημερίδας, από το πρώτο τεύχος, γράφει: Έκδοση για την ποιότητα ζωής στη Θέρμη. Χρειάστηκε να περάσουμε από τότε μια ακόμη οικονομική κρίση που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και δύο μνημόνια και να φτάσουμε στην τωρινή πρωτοφανή για τη σύγχρονη ιστορία πανδημία, για να σκεφτόμαστε πια σοβαρά να αντικαταστήσουμε την ποιότητα ζωής με την αγωνία για επιβίωση. Αντέξαμε όμως. Και εμείς, που φτάσαμε αισίως στο 98ο τεύχος και εσείς που το κρατάτε στα χέρια σας και μας διαβάζετε. Και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού η υπερίσχυση της ζωής από κάθε καταστροφή που έχει περάσει αυτός ο κόσμος, είτε είχε ως αίτιό της τη φύση είτε τον ίδιο τον άνθρωπο, είναι νομοτέλεια. Η διαφορά αυτής της πανδημίας και ο υποχρεωτικός εγκλεισμός που προκάλεσε, είναι ότι μας δίνει ελεύθερο χρόνο και μαζί την πολυτέλεια της σκέψης, της αναζήτησης της χαμένης ουσίας των πραγμάτων, της επανεκτίμησης των μέχρι τώρα δεδομένων άρα ασήμαντων, του επαναπροσδιορισμού στόχων αλλά και του προβληματισμού για την επόμενη μέρα. Η αγωνία είναι κοινή γα όλους: Πώς θα είναι η επόμενη μέρα; Ναι. Είναι σίγουρο ότι θα αλλάξουν πολλά. Στις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, στα εργασιακά δεδομένα, στην πολιτική κατάσταση, στις διαπροσωπικές σχέσεις, στην επικοινωνία, στην ενημέρωση. Όμως οι όποιες αλλαγές θα είναι διαδικαστικές και όχι δομικές. Θα αλλάξει ο τρόπος που γίνονται τα πράγματα, αλλά τα ίδια τα πράγματα θα μείνουν ανέγγιχτα. Μια ματιά στο παρελθόν της ανθρωπότητας δείχνει και το μέλλον της. Γιατί η υπερίσχυση της ανθρώπινης φύσης, με όλα τα χαρακτηριστικά και τις αδυναμίες της, είναι κι αυτή νομοτέλεια, όπως η επιβίωση. Το είπε, χρόνια πριν, ο Γκάτσος: Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί. Αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ. Εμείς, απλά, αντί για καληνύχτα Κεμάλ, θα πούμε ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.