Η δικτατορική κυβέρνηση μιας χώρας κάπου στα εξωτικά βαλκάνια, εκδίδει μια διαταγή σύμφωνα με την οποία όλοι οι ελέφαντες πρέπει να εγκαταλείψουν άμεσα τη χώρα γιατί αλλιώς θα συλληφθούν και οι ποινές θα είναι βαριές. Όπως είναι επόμενο, γίνεται συνωστισμός στα σύνορα από τρομοκρατημένους ελέφαντες που βιάζονται να φύγουν έγκαιρα για να αποφύγουν τις συνέπειες. Όμως, να που μέσα στην ουρά περιμένει αγχωμένο και ένα ποντικάκι. – Πού πας εσύ; τον ρωτάει ο διπλανός ελέφαντας. -Να φύγω πριν με συλλάβουν, απαντάει το ποντικάκι. -Μα τι λες, του λέει ο ελέφαντας. Η διαταγή είναι για τους ελέφαντες, δεν αφορά τα ποντικάκια. -Δεν έχει σημασία, του απαντάει το υποψιασμένο και προφανώς έμπειρο από δημόσια διοίκηση ποντικάκι. Άμα σε πιάσουν, άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.
Αν αυτή η παλιά ιστοριούλα, σας θυμίζει κάτι, προφανώς έχετε πολύ προχωρημένη φαντασία. Ή ζείτε σε μια χώρα όπου το αυτονόητο δεν είναι δεδομένο και η κοινή λογική είδος προς εξαφάνιση. Όπου το τεκμήριο της αθωότητας δεν ισχύει και ανήκει στο ποντίκι η υποχρέωση να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας κάθε φορά που έτσι αποφασίζει ο αρμόδιος χαλίφης. Και το σύστημα διοίκησης αξιοποιεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό όλες του τις δυνάμεις αλλά και την εφευρετικότητά του για να κρατάει σε φόρμα το νευρικό σας σύστημα και να δοκιμάζει τις αντοχές σας. Κάτι σαν επαναστατική γυμναστική σε σύγχρονη μορφή, μια που και ακόμη και οι μεγάλες επαναστάσεις με κωλοτούμπες γίνονται στις μέρες μας. Αλλά αυτή η χώρα είναι σίγουρα μακριά από δω.
Καλό καλοκαίρι να έχουμε.
