Η αρχή έγινε µε το ίδιο το νόηµα των γιορτών, που τις µετατρέψαµε σε πανηγύρι καταναλωτισµού, αγκοµαχώντας µε φορτωµένα καρότσια σούπερ µάρκετ και µε µια µάταιη ψευδαίσθηση απόδρασης από την καθηµερινότητα. Συνεχίσαµε µε την κατάργηση της παράδοσης, που θέλει τα Χριστούγεννα οικογενειακή γιορτή µε διαφορετική ατµόσφαιρα, στολίδια, χρώµατα, µουσικές και µυρωδιές από σπιτικές νοστιµιές να πληµµυρίζουν τον χώρο. Και φτάσαµε, στο όνοµα µιας ισοπεδωτικής πολιτικής ορθότητας, στην ολοκληρωτική αποµυθοποίηση των Χριστουγέννων, να θεωρούµε ακόµη και τον καλό µας Αη Βασίλη εκπρόσωπο διαπλεκόµενης ΜΗΚΥΟ.
Όµως ο άνθρωπος, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, έχει ανάγκη τη φυγή από την καθηµερινότητα και δικαίωµα στο όνειρο γιατί δεν µπορεί να ζήσει χωρίς ελπίδα για το καλύτερο. Ειδικά τις φετινές γιορτές, έχοντας ακόµη ανοιχτές τις πληγές της µακρόχρονης κρίσης και ζώντας την τρίτη χρονιά της πανδηµίας µε τις κακές ειδήσεις να µας βοµβαρδίζουν ανελέητα από παντού, χρειάζεται να ξεφύγουµε από την επιφάνεια και να αναζητήσουµε την ουσία. Το χρωστάµε, ο καθένας µας στον εαυτό του και όλοι µαζί στα µεγάλα αθώα θύµατα, τα παιδιά. Υποθηκεύσαµε το µέλλον τους σε δανεικά. Τα στριµώξαµε σε ένα εκπαιδευτικό σύστηµα που παράγει αµόρφωτους επιστήµονες και απαίδευτους πολίτες. Τα στερήσαµε από την οµαδικότητα, το παιχνίδι και την ελπίδα. Τα φορτώσαµε µε τα άγχη, τους φόβους και τα θέλω µας.
Τις φετινές γιορτές ας κάνουµε, λοιπόν, το καλύτερο για τα παιδιά. Με το υστέρηµα της διάθεσης µας, µε φαντασία και ποιότητα στο χρόνο που θα τους αφιερώσουµε, ας φτιάξουµε τη µαγική, γιορτινή ατµόσφαιρα που τους αξίζει . Τους κλέψαµε την αθωότητα. Ας µην τους κλέψουµε και τα Χριστούγεννα.
