Στα 580 μέτρα υψόμετρο υπάρχει ένα χωριό του Δήμου Θέρμης που ονομάζεται Περιστερά. Είναι ένας τόπος με έντονη ιστορία και η αναφορά του ξεκινά από την αρχαιότητα και γίνεται πλέον περισσότερο γνωστός στην βυζαντινή περίοδο.Η Περιστερά από την πρώτη ματιά είναι ένα πολύ όμορφο και γραφικό χωριό. Όπως και άλλα τόσο όμορφα χωριά της Ελλάδος μας.
Ωστόσο κάθε τόπος έχει τη μοναδικότητά του και ο τρόπος που τη μοιράζεται με τον επισκέπτη είναι το μυστικό που μαγεύει και σε αιχμαλωτίζει για να έρθεις ξανά.
Πρωτού όμως δούμε την κάθε πλευρά της Περιστέρας, θα μοιραστώ μαζί σας σε αυτό το κείμενο για ποιον λόγο έγινε αυτό το αφιέρωμα.
Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη πηγαία, είτε με κάθε προσπάθεια να κοινοποιεί ότι ζει στους ανθρώπους γύρω του. Απόψεις και γνώμεις διαφορετικές μοιράζονται και πολλαπλασιάζονται.
Υπάρχουν πολλά μέσα για να γίνει πλέον αυτή η μετάδοση για τις πληροφορίες που θέλουμε να δώσουμε τριγύρω μας.
Το παραδοσιακό μέσο που είναι η εφημερίδα διατηρεί όμως κάτι πιο σημαντικό όπως το “άγγιγμα” του κειμένου αλλά και την περαιτέρω ψηλάφησή του.
Αυτή είναι η ιστορική “ Άποψη” και πάνω σε αυτές τις σελίδες θα γυρίσουμε σε όλες τις διαφορετικές γωνίες κάθε τόπου του δήμου μας ελπίζοντας να γίνει και εδώ ένα βήμα ως λίθος επί τη δημιουργία μιας άλλης πλευράς αξιοθέατων της περιφέρειάς μας.
Ανηφορίζοντας στον δρόμο για την Περιστερά η ομορφιά που συναντάμε ακόμη και στα πλαϊνά της ασφάλτου, τα αγριολούλουδα, τα δέντρα, τα ζώα που βόσκουν είναι απαράμιλλη και γοητευτική και σύντομη μόλις λίγα λεπτά της ώρας από το κέντρο της πόλης.
Μέχρι να απολαύσουμε τη διαδρομή φτάσαμε ήδη στην εκκλησία του Αγίου Ανδρέα. Είτε είσαι πιστός, είτε όχι θα θαυμάσεις την αρχιτεκτονική του ναού και την αρχοντιά εσωτερικά και εξωτερικά στον προαύλιο χώρο.
Ακριβώς δίπλα είναι η πλατεία του χωριού. Στο κέντρο της στέκει ο πλάτανος και δίπλα του η πηγή “Μάνα” όπως την αποκαλεί ο ντόπιος κόσμος με δροσερό πόσιμο νερό για όλους. Γύρω από την πλατεία έχει ταβέρνες που είναι ανοιχτές καθημερινά με ψητά της ώρας όπως και σε άλλα σημεία γύρω στην περιοχή.
Η ώρα του εσπερινού έφτασε και η καμπάνα του ναού χτύπησε από άκρη σε άκρη στο χωριό. Ο ήχος πολύ διαφορετικός και βυζαντινός.
Ακούγοντας τις ψαλμωδίες από τον ιεροψάλτη κύριο Γιώργο Κουτσιλά, καθώς άνοιξε η κεντρική πόρτα, ο κόσμος έμπαινε σιγά σιγά στην εκκλησία. Σε λίγο θα γίνονταν η συνάντηση με τον πατήρ Αντώνιο Παπασωτηρίου. Φιλόξενος και ευχάριστος στην κουβέντα, μας πήγε σε κάθε σημείο του ναού εξηγώντας μας κάθε τι για την ιστορία του και μιλώντας ταυτόχρονα για τον Όσιο Ευθύμιο της Περιστέρας που ευλαβείται πολύ κόσμος ανά την οικουμένη. Ο Όσιος Ευθύμιος είναι ένα Άγιος του 9ου αιώνα που με τα χέρια του έχτισε αυτό το ναό και τον αφιέρωσε στον Άγιο Ανδρέα. Είναι ένας από τους παλαιότερους και σπουδαιότερους της Μακεδονίας. Είναι το καθολικό της μονής το μόνο που κατάφερε να σωθεί μέχρι και σήμερα.
Ο ναός ανεγέρθηκε το 870-871μ.Χ. απο τον Όσιο, ο οποίος συνδέεται με τη μοναστική ζωή στον Άθω, ενώ το 964μ.Χ. ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς την παραχώρησε στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας, όπου ήταν μετόχι της μέχρι και τον 15ο αιώνα. Από αρχιτεκτονικής άποψης πρόκειται για έναν μοναδικό ναό, που είναι σταυροειδής τετράκογχος με 5 τρούλους, έναν επάνω από κάθε κόγχη και τον κεντρικό, εξάπλευρο, που στηρίζεται εσωτερικά σε τέσσερις κίονες. Σχετικά με την τοιχοποιία του είναι απλή, χωρίς έντονο διάκοσμο, ενώ στο εσωτερικό του σώζονται τμήματα από την αγιογράφηση των τρούλων. Οι τρεις τρούλοι διακοσμούνται με ισοσκελείς σταυρούς, ενώ στον κεντρικό εικονίζεται ο Χριστός και γύρω του, οι Δώδεκα Απόστολοι.
Το 2022 πραγματοποιήθηκε από τη Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού ένα μεγάλο έργο συντήρησής του με αφορμή μια πυρκαγιά που είxε εκδηλωθεί στο εσωτερικό του ναού, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού και την Εφορία Αρχαιοτήτων. Ακόμη έλαβαν χώρα τα θυρανοίξια και τα εγκαίνιά του, παρουσία του μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρίου Ιερώνυμου και πλήθος κόσμου από όλη την Ελλάδα. Η συνομιλία με τον πατέρα Αντώνιο διακόπηκε από το κάλεσμα μιας κυρίας για καφέ.
Ανταποκριθήκαμε και εμείς θετικά και προχωρήσαμε με τα πόδια στην οικία της κυρίας Τασούλας που είχε ετοιμάσει παραδοσιακά πιτάκια για κέρασμα και επειδή τρώγοντας ανοίγει η όρεξη η συζήτηση έφτασε στις καταπληκτικές ταβέρνες του χωριού.
Η Περιστερά έχει γίνει πλέον ένας προορισμός που συνδυάζει τη περιβαλλοντική και θρησκευτική εξόρμηση και τη γαστρονομική μοναδικότητα.
Τα σαββατοκύριακα όλο το χωριό από άκρη σε άκρη μοσχοβολά τη γνωστή σε όλους μυρωδιά από τα ψητά της ώρας και τους μεζέδες.
Η Περιστερά όσο γευστική είναι άλλο τόσο πιο μοναδική είναι η φύση της. Υπάρχουν πολλές διαθέσιμες διαδρομές σε μονοπάτια για περπάτημα πάντοτε όμως με τα απαραίτητα μέσα και εξοπλισμό, αναλόγως την εποχή.
Η κτηνοτροφία και η γεωργία παρόλο που η ενασχόληση με την γη είναι αρκετά επίπονη, ανθεί και καρποφορεί.
Πλέον βλέπουμε νέους ανθρώπους να ασχολούνται δημιουργώντας γαλακτοκομικά προϊόντα, συσκευασμένο τσάι και διάφορα βότανα, φυστικοβούτυρο, ταχίνι, παραδοσιακά λουκάνικα και φυσικά λαχανικά όπως κρεμμυδάκια κ.α. Είτε ως συνεχιστές είτε ως startu, ο νέος κόσμος του χωριού έδειξε τον δρόμο για να παραμείνει μία μερίδα ανθρώπων δραστηριοποιούμενοι σε αυτή και να αυξηθεί η τοπική κινητικότητα.
Στον οικισμό της Περιστεράς υπάρχει ακόμα είναι αξιοθαύμαστο στοιχείο κοινωνικής και πολιτιστικής προσφοράς από τους συλλόγους του χωριού όπου πραγματοποιούνται κάθε χρόνο εκδηλώσεις όπως η Ιερά Πανήγυρις του Αγίου Πνεύματος, η γιορτή γάλακτος, ο Κλήδονας και άλλες τόσες εκδηλώσεις και δράσεις εθελοντισμού ακόμη και οικοδομικής φύσης που δίνουν το στίγμα του μέλλοντος.
Πολλές από τις εκδηλώσεις και τις άλλες δράσεις θρησκευτικές και πολιτιστικές, πραγματοποιούνται και σε εξωκλήσια του χωριού όπως για παράδειγμα η Ιερά Πανηγύρις του Αγίου Πνεύματος, είτε ο εορτασμός του Προφήτη Ηλία.
Κάθε εξωκλήσι της Περιστεράς σε κάθε πλαγιά τριγύρω μαρτυρά τη συνύπαρξη φύσης και ανθρώπων, γιορτής και κοινωνικής συνάθροισης.
Η Περιστερά ρίζωσε στη γη της εδώ και εκατοντάδες χρόνια και συνεχίζει ακόμη και σήμερα να γεύεται τους καρπούς της ζωής με τους κατοίκους της κάθε ηλικίας, τις ομορφιές της, την εκκλησία της, τις γεύσεις της και ο τρόπος που τα συνδυάζει όλα αυτά είναι η δική της ταυτότητα στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης.
