Έλεγα να σε κοροϊδέψω λίγο που πήγες και έβαλες το πουλί ή την σημαία δίπλα στην μουσούδα σου, για να υποστηρίξεις τον Ουκρανό που πολεμάει. Μετά σκέφτηκα ότι δεν είναι σωστό. Βλέπεις αυτά που συμβαίνουν και σε τρώει το άδικο. Θέλεις κάπως να αντιδράσεις αλλά δεν ξέρεις πώς.
Η πολεμική μηχανή των Ρώσων συνθλίβει την Ουκρανία με τον ίδιο τρόπο που τα τανκς τσαλακώνουν τα μικρά επιβατικά αυτοκίνητα στο διάβα τους. Θέλεις να φωνάξεις «ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ» αλλά δεν έχεις φωνή. Σαν εκείνο το όνειρο που στέκεσαι αβοήθητος ακούς, αλλά δεν σε ακούνε. Βλέπεις, αλλά δεν σε βλέπουν. Ένας εφιάλτης.
Άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο νιώθουν ότι αυτό που γίνεται στην Ουκρανία δεν είναι σωστό. Μέχρι προχθές, ο Ουκρανός είχε τα ίδια προβλήματα με σένα και μένα. Την Covid, την δουλειά, την οικογένεια. Σήμερα οι προτεραιότητες άλλαξαν με βίαιο τρόπο. Βλέπει ότι είναι αδύνατο να φυλάξει την πατρίδα του. Ο εχθρός είναι πανίσχυρος. Το είδαμε να συμβαίνει και πριν από καμιά εξηνταριά χρόνια, στην ίδια ήπειρο με άλλους πρωταγωνιστές. Ο Ουκρανός σταμάτησε να σκέφτεται την Covid, την δουλειά, τις υποχρεώσεις. Πρέπει να καταφέρει να μείνει ζωντανός και μετά να προσπαθήσει να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση, όποια και αν είναι αυτή.
Ο Ουκρανός πλέον έχει καταλάβει ότι τα κράτη δεν έχουν φίλους. Δεν έχουν συμμάχους στην ώρα της ανάγκης. Ό,τι καταφέρει μόνος του. Αλλά τι να καταφέρει… Σε μερικές μέρες, εβδομάδες ή και μήνες, ο πόλεμος θα τελειώσει τόσο ξαφνικά όσο άρχισε. Οι μεγάλοι παίχτες θα μετρήσουν κέρδη και ζημίες. Ο ψευτόμαγκας της Ευρώπης θα έχει σίγουρα νικήσει. Θα πάρει αυτά που θέλει να πάρει. Θα αποδείξει την γύμνια της απέναντι πλευράς, με τους «ηγέτες» που δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους. Θα έχει εκφοβήσει, όπως κάνουν όλοι οι ψευτόμαγκες, αυτούς που έχουν εκφράσει διάθεση να αφήσουν την ουδετερότητα και «να πάνε με τους άλλους». «Δεν είναι να μπλέκεις με τον τρελό. Άσε καλύτερα».
Οι μεγάλοι θα δουν πώς θα μοιράσουν τα λάφυρα. Ο καθένας, ακόμα και ο θεωρητικά λιγότερο κερδισμένος, μπορεί να μην φάει φιλέτο, αλλά ένα κοκαλάκι θα το γλύψει. Εσύ και εγώ θα ανάβουμε κεράκια σε πλατείες και θα μοστράρουμε τα πουλιά της ειρήνης και σημαίες δίπλα στη φάτσα μας, μέχρι κάτι άλλο να συμβεί και να μας αναγκάσει να στρέψουμε την «ευαισθησία» μας προς εκείνη την πλευρά.
Ο Ουκρανός θα κάθεται μέσα στο ερείπια της χώρας του που θα καπνίζουν και θα αναρωτιέται «γιατί». Οι «τρελαμένοι» ήρωες, υπερασπιστές των δικών τους Θερμοπυλών, που έστειλαν τους Ρώσους «να πάνε να γ…ουν» πριν εκείνοι τους στείλουν στον άλλο κόσμο, θα γίνουν μια όμορφη ιστορία που θα διδάσκεται στα σχολεία, με «στρογγυλεμένες» λεπτομέρειες για να γίνει «κατάλληλη για παιδιά».
Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί. Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ. Και δυστυχώς, όπως έγινε αυτός ο κόσμος, κάθε μέρα είναι είναι Ψυχοσσάβατο. Σε ό,τι και να πιστεύεις, κάνε μια προσευχή για τις ψυχές που χάνονται “εκεί πάνω”.
